«Εάν θέλεις να γράψεις θα πρέπει να μάθεις το αλφάβητο.
Γράφεις, γράφεις και στο τέλος κάνεις ωραία γράμματα. Αλλά αυτό δεν είναι
σημαντικό. Σημασία έχει αυτό που εκφράζεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τη
φωτογραφία. Υπάρχουν φωτογραφίες τεχνικά άρτιες, ακόμα και ωραίες, αλλά δεν
εκφράζουν κάτι». -Αντρέ Κερτέζ
Ο Andre Kertesz γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1894, γόνος μιας μεσοαστικής
εβραϊκής οικογένειας, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα όταν αγόρασε την πρώτη
του κάμερα στα 18 του. Όπως έχει αναφέρει ο ίδιος, η φωτογραφική του μηχανή
ήταν «ένα μικρό σημειωματάριο, ένα τετράδιο. Φωτογράφιζα πράγματα που με
περιέβαλλαν, ανθρώπινα πράγματα, τα ζώα, το σπίτι μου, σκιές, τους
αγρότες, τη ζωή γύρω μου». Μια από τις πρώτες του φωτογραφίες, που
εκτίθεται, είναι η εικόνα ενός αγοριού που κοιμάται. Καθότι αυτοδίδακτος,
το πρώτο διάστημα πειραματίστηκε ανακαλύπτοντας τις λειτουργίες της κάμερας.
Δεν φοβόταν να κάνει λάθη «η επόμενη λήψη θα είναι καλύτερη» έλεγε «και η τρίτη
θα είναι η σωστή». Έδινε μεγάλη σημασία στην εξάσκηση και παρόλο που
είχε διαβάσει πολλά φωτογραφικά εγχειρίδια, έμαθε να βγάζει φωτογραφίες
εμπειρικά. Λίγο αργότερα, στη θητεία του στο στρατό, απαθανάτιζε τις στιγμές
του πολέμου, έκανε ντοκουμέντα με εικόνες της καθημερινής ζωής των στρατιωτών, «αν επιζήσω από όλο αυτό, θα τις εμφανίσω. Αν όχι
τότε δε θα τις εμφανίσω».
Ευρηματικός και παρατηρητικός, ο Κερτέζ αποτύπωνε στις
φωτογραφίες του την καθημερινότητα με μία απλότητα, αντικατοπτρίζοντας όμως,
μέσα από αυτές, τα συναισθήματα του. «Δεν βλέπεις τα πράγματα που
φωτογραφίζεις, τα νιώθεις». Η κάμερα ήταν το μέσο εξωτερίκευσης των συναισθημάτων
του και οι φωτογραφίες του, το τελικό προϊόν αυτών. Οι αντικατοπτρισμοί, οι
σκιές και οι αντανακλάσεις αποτελούν βασικά μοτίβα στο φωτογραφικό του έργο.
Η φωτογραφία του γίνεται ένα οπτικό ημερολόγιο, ένα εργαλείο
για να περιγράψει τη ζωή: «Εκφράζω το συναίσθημά μου, μια δεδομένη στιγμή. Όχι
αυτό που βλέπω αλλά αυτό που νιώθω», έλεγε. «Κάνω ότι αισθάνομαι, αυτό είναι
όλο, είμαι ένας απλός φωτογράφος που εργάζεται για την προσωπική του απόλαυση».
Έφυγε από την ζωή το 1985 και
θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα, έχοντας συνεργαστεί με πολλά διεθνή
περιοδικά και πραγματοποιήσει σημαντικές εκθέσεις φωτογραφίας.
